W obliczu dążenia przemysłu tekstylnego do zrównoważonego rozwoju,przędza z recyklingustało się kluczową opcją przyjazną dla środowiska. Powszechnie uważa się, że emisja dwutlenku węgla w całym cyklu życia tego materiału może być o około 70% niższa niż w przypadku pierwotnego poliestru.
Przędza z recyklinguomija proces wydobycia i rafinacji ropy naftowej w celu produkcji wiórów PET. Jednakże produkcję dziewiczego poliestru rozpoczyna się od ropy naftowej lub gazu ziemnego wydobywanego spod ziemi. Ten początkowy etap niesie ze sobą znaczne obciążenie dla środowiska: poszukiwania, wiercenia i wydobycie zużywają znaczne ilości energii i generują emisje. Ropa naftowa poddawana jest następnie złożonemu procesowi rafinacji w celu wytworzenia produktów pośrednich, takich jak benzyna ciężka. Najbardziej krytycznym i energochłonnym etapem jest przekształcanie benzyny ciężkiej i innych surowców w chipy PET w drodze złożonej serii reakcji chemicznych. Ta reakcja chemiczna zwykle zachodzi w temperaturach 250–300°C i pod wysokim ciśnieniem, powodując ciągłe zużycie ogromnych ilości paliw kopalnych, takich jak węgiel, gaz ziemny lub ropa naftowa jako energię, i bezpośrednio wytwarzając znaczne ilości dwutlenku węgla. Dwutlenek węgla wytwarzany w wyniku produkcji jednej tony pierwotnych chipsów PET jest znaczny.
Przędza z recyklingupochodzi z wyrzuconych materiałów PET, najczęściej pochodzących z recyklingu butelek po napojach lub odpadów tekstylnych. Proces przekształcania tych odpadów w użyteczną przędzę zużywa znacznie mniej energii i emisji niż produkcja dziewiczych chipów PET. Główne etapy obejmują zbieranie, sortowanie, kruszenie, dokładne czyszczenie, filtrację stopu i ponowną granulację lub bezpośrednie przędzenie. Chociaż zbieranie, transport, czyszczenie i topienie również wymagają energii, energochłonność tych procesów jest znacznie niższa niż produkcja i polimeryzacja z ropy naftowej i znacznie mniejsza niż energia wymagana do przeprowadzenia od podstaw złożonych reakcji syntezy petrochemicznej. Recykling fizyczny pozwala uniknąć większości reakcji chemicznych o wysokiej zawartości węgla.
Chociaż recykling chemiczny zazwyczaj zużywa więcej energii i emituje mniej węgla niż recykling fizyczny, generalnie pozostaje niższy niż w przypadku dróg dziewiczych. Proces chemiczny obejmuje chemiczną depolimeryzację wyrzuconego PET, rozbicie go na monomery lub małocząsteczkowe półprodukty, które następnie są ponownie polimeryzowane w PET. Proces ten skutecznie zamyka obieg surowcowy i pozwala uzyskać produkty wysokiej jakości. Jednak całkowita emisja dwutlenku węgla z tego źródła jest obecnie wyższa niż w przypadku recyklingu fizycznego. Jednakże, jak wynika z większości badań i danych certyfikacyjnych, nawet produkcja chemiczna nadal powoduje niższą emisję dwutlenku węgla niż dziewiczy poliester.
Wykorzystanie wyrzuconych butelek PET lub odpadów tekstylnych jako surowców do produkcji przędzy pochodzącej z recyklingu samo w sobie zapewnia znaczną wartość dla środowiska. Zmniejsza to ilość odpadów składowanych na wysypiskach i potrzebę spalania, co zmniejsza emisję dwutlenku węgla. Chociaż te uniknięte emisje zazwyczaj nie są uwzględniane w śladzie węglowym samego produktu, uważa się je za znaczącą, pozytywną korzyść dla środowiska wynikającą z materiałów pochodzących z recyklingu, biorąc pod uwagę ogólny wpływ całego systemu materiałowego na środowisko, potwierdzając szacunkową redukcję emisji o 70%.
| Typ recyklingu | Opis procesu | Poziom emisji |
|---|---|---|
| Recykling fizyczny | Czyszczenie kolekcji, topienie, przędzenie | Najniższa emisja |
| Recykling chemiczny | Depolimeryzacja i repolimeryzacja | Umiarkowana emisja |
| Zarządzanie odpadami | Nie dotyczy | Zapobiega emisji gazów utylizacyjnych |
